فرق صندوق فامیلی با صندوق‌های قرض‌الحسنه
صندوق قرض‌الحسنه فامیلی با صندوق‌هایی که با نام صندوق قرض‌الحسنه فعالیت می‌کنند از نظر کارکرد تفاوت دارند. فعالیت صندوق‌های فامیلی نمی‌تواند آنقدر گسترش یابد که افراد غیر فامیل را هم پوشش دهد و نیازی هم به مجوز ندارد. تمام کسانی که از یک صندوق خانوادگی وام می‌گیرند عضو آن هستند و در تاسیس آن نقش داشته‌اند اما صندوق‌های محلی مانند یک بانک عمل می‌کنند. آنها نیاز به مجوز دارند.
برای اینکه مطمئن باشید که یک صندوق محلی به تعهدش در مقابل شما عمل می‌کند یک راه بیشتر ندارید. بانک مرکزی برای ساماندهی صندوق‌های قرض‌الحسنه سراسر کشور، مدیران کلیه صندوق‌های قرض‌الحسنه را موظف کرده مشخصات صندوق تحت نظرشان را در سامانه این بانک درج و کد رهگیری دریافت کنند. شما هم قبل از اینکه در یک صندوق سپرده‌گذاری کنید سری به سامانه اینترنتی بانک مرکزی بزنید. اگر نام صندوق مورد نظرتان در لیست نبود، ریسک نکنید.
یک نکته مهم دیگر به تاریخ مجوز هم دقت کنید. مجوز‌های این صندوق‌ها یک سال یک بار باید تمدید شود، بعضی از آنها با مجوزی کار می‌کنند که سال‌ها قبل داشته‌اند و آن را تمدید نکرده‌اند. این یعنی آن صندوق مجوز ندارد. برخی صندوق‌ها به اسم صندوق قرض‌الحسنه به انجام انواع معاملات بانکی از قبیل فروش اقساطی، سلف، جعاله، اجاره به شرط تملیک، مشارکت و... اقدام می‌کنند و جالب اینکه غالب منابع این معاملات را از محل سپرده‌های قرض‌الحسنه فراهم می‌آورند که در برابر آنها هیچ سودی به صاحبان سپرده نمی‌پردازند.
وقتی دیدید صندوقی این کار را می‌کند بدانید که نشانه‌ای از کلاهبرداری را مشاهده کرده‌اید پس سپرده‌تان را در چنین صندوقی نگه ندارید. خیلی‌ها هم زیر تابلو درج کرده‌اند «زیر نظر بانک مرکزی» نوشتن این جمله روی تابلو به هیچ وجه نمی‌تواند نشانه‌ای از قانونی بودن باشد.
اعضای فامیل می‌توانند با تاسیس یک صندوق قرض‌الحسنه خانوادگی هم از دست کلاهبرداران فرار کنند و هم رفت و آمد‌های بی‌نتیجه به شعب بانک‌ها را کاهش دهند. برای این کار مهم‌ترین قدم نوشتن یک اساسنامه است
